Pytanie:

Dobry wieczor. Mam nadzieje, iz ktos jest mi w stanie udzielic (jaka by nie byla) odpowiedzi. W pazdzierniku zaczalem studia na kierunku filologia angielska, niestety platnie. Zjazd co tydzien, zajecia w piatek-sobota-niedziela. Z 66% z rozszerzenie nie ma szans. Juz na pieprwszych zajeciach zaczely sie schody. Pewne przedmioty mozna bedzie jakos przezyc, jednak nie te, gdzie bierze sie pod uwage gramatyke, i ciagle o niej gada. Nigdy nie myslalem o studiowaniu, nie bylo to moim priorytetem, planem, marzeniem. Chcialem robic cos zupelnie innego, ale nie wyszlo. Takie zycie. Chcialbym skonczyc te studia. Nie jestem tam z przymusu, a ze swojego (niby) wyboru. Na lekcjach jezyka polskiego zawsze sie obijalem, mialem sa 1 i 2, a nawet gorzej.. Wychodzilem z zalozenia, iz takie rzeczy do zycia sa niepotrzebne. Dalej tak mysle. Na pewno robie bledy w pisaniu, czego jestem swiadom. Chcialbym zostac tlumaczem. Chociaz to moze dziwnie brzmiec wypowiadane przez osobe, ktore srednio radzi sobie z jezykiem obcym, a tym bardziej nie ma zupelnego pojecia o swoim ojczystym. Czytalem, a takze slyszalem m.in. od nauczycieli (i nie tylko), ze jesli nie zna sie gramatyki swojego jezyka, to nie mozna sie nauczyc obcego. Jaka bardzo jest to prawda? Czy faktycznie, jestem skazany na kleske? Na zajeciach typowo gramatycznych, nic nie rozumiem. Jakies dziwne nazwy o ktorych nigdy nie slyszalem, lub nawet jesli slyszalem, to nie wiele mi mowia, wlasciwie to nic.